Aards genoegen

7 augustus 2011,

Na een wederom moeizame start van de ochtend zijn we gevieren naar de country fair van Herefordshire gegaan. In Nederland heet zoiets een braderie of een paardenmarkt en zouden we het niet in ons hoofd halen om het te bezoeken, maar hier in Engeland is dat van een andere orde.

Nadat de TomTom ons de verkeerde kant op had gestuurd hebben we het even gevraagd en werden we doorverwezen naar de andere kant van de county.
De oprijlaan van het terrein was zeker een kilometer lang rijden tussen oude eikenbomen door en bij aankomst op het evenement bleken we niet de enige bezoekers te zijn.
De Britten pakken het groots aan als ze een feestje vieren. Overal Landrovers in allerlei staten, soorten, maten en uitvoeringen, dames in rijbroeken, heren te paard, en natuurlijk erg veel honden.

Ik denk, dat we de enige buitenlandse bezoekers waren en we hebben als enigen de hele dag met een gelukkig nutteloos gebleken paraplu rond gelopen.

Er waren ruiterspelen, demonstraties van crossmotoren, western ruiters en kinderen die op hun pony’s polo speelden. Al deze activiteiten werden naar hartelust begeleid door sprekers, die door een geluidsinstallatie vertelden wat we zagen.
Overal stonden kraampjes van de plaatselijke imker, de bomendokter, hondenfokker, kerkrestaurateur, jachtkledingspeciaalzaak, worstenmaker, varkenshoeder, tuinhekjestimmerman, roofvogelhouder, tractorhandelaar, wapendealer, hoedenwinkel, schoenen- en laarzenzaak en de vliegviswinkel. Je kon er zelfgemaakte jam kopen en zelfgemaakte sjaals, zelfgemaakte wandelstokken en zelfgemaakte ouderwetse snoep, die er op zich vrij modern uitzag. Alles was handgemaakt, zelfgeweven en erg authentiek.

Ook bestond de mogelijkheid om voor € 40,- tien minuten met een helikopter mee te vliegen en de plaatselijke kermisexploitant had ook zijn beste attracties opgesteld. Kortom: een echt volksfeest voor en door de beter gesitueerden van het Britse platteland.

Ik heb ontdekt, dat cider, gemaakt van appels, echt niet slecht smaakt en dat je er behoorlijk teut van kan worden. Ook hier waren de mensen weer erg lief en aardig. Zo heb ik ondermeer zelfgemaakte jam met wodka geproefd en zeker vier verschillende soorten cider uit de streek. Ook hebben we een goed gesprek gehad met twee oudere heren van de bomenvereniging, die de geschiedenis in de jaarringen van een omgezaagde eikenboom hadden aangegeven met vlaggetjes. In het gesprek kwam echt de Engelse kak en hun humor sterk tot uiting.

Tussen de middag hebben we wel Indiaas gegeten, want al dat bleke varkensvlees verwerkt in taartjes is niet voor ons gemaakt.

Wat ook heel goed ging was het verwijderen van auto’s die in de weg stonden. Men riep gewoon om, dat de blauwe landrover met de nummerplaat XYZ456 weggehaald moest worden, anders zou hij binnen vijf minuten worden opengebroken. Erg efficiënt natuurlijk.

Na afloop wilden we nog even naar de ‘Mappa Mundi’ (http://en.wikipedia.org/wiki/Hereford_Mappa_Mundi) in Hereford gaan kijken, maar de kathedraal was dicht op zondag...