Andere schoenen
Door: wicovos
Blijf op de hoogte en volg Wico
17 Juli 2011 | Nederland, 's-Gravendeel
Voorbereidingen 5
Vrijdag 15 juli 2011,
Vandaag dus inderdaad een paar spuiten in mijn arm gekregen en meteen door gereden naar Amsterdam voor de visa aanvraag. Alles verliep zonder problemen. Ik moet alleen niet worden gebeten door een dier, zoals hond of wolf, want de rabies injecties waren € 160,- extra. Verder ben ik ook ingeënt tegen exotische teken en knokkel koorts. Mijn bovenarmen geven me het gevoel alsof er iemand hard op heeft staan beuken en ik ben toch wat vroeger naar bed gegaan vandaag.
Ik las op het MotorForum, dat ik toch nieuwe banden nodig heb, de zogenaamde Heidenau K60, een soort hybride tussen cross- en asfalt banden. Met mijn huidige asfaltbanden is de rit niet te doen.
Ook vandaag ontvangen:
Hoi Wico,
Jottem de Pottem heeft gereageerd op je bericht.
Jottem schreef:
'Helaas. Motoren zijn verboden in grote steden. Voor overige gebieden: "license no problem, you pay the man". Waarschijnlijk elke dag want je hebt nu eenmaal niet die doorsnee Chinese look & feel, zal ik maar zeggen. En dat gaat flink in de papieren lopen, vrees ik. Dus hebben we maar niet gevraagd hoe het met de import/export regelingen voor je bike zit...sorry dude :( '
Dit bericht betrof het onderzoek van de twee collega’s uit het vorige bericht. Geen schijn van kans dus om met een motorfiets in China rond te scheuren.
Daarna:
Jan, die al eens de reis naar Ulaanbataar maakte:
'Voor transport vanuit Ulaanbaator heb ik afgelopen week nog kontakt gehad met een duits bedrijf dat zowel onze motoren (vorig jaar) als die van een kennis (nu) heeft vervoerd; bel met de heer Andreas Konig of met mw. Olga Haas van Pan Europa ( http://www.pan-europa.de/...blatt_mongolei_screen.pdf); kosten terugbrengen zijn rond de € 1450,-.'
... Ik heb geen extra € 1450,-.
De vlucht naar huis vanuit Shanghai kost ook nog eens een slordige € 1200,-. Dat zou ook al spannend worden.
Bij elkaar opgeteld heb ik daar domweg het budget niet voor. Ik streef daarmee voorbij aan het doel van de reis. Het doel van de reis moet NIET zijn:
‘Maak Wico bankroet.”, maar moet WEL zijn: ‘Help Wico met de herontdekking van zichzelf.”.
Het is en blijft een reis met een missie, niet met een bestemming. Maandag ga ik meteen mijn visa aanvraag intrekken. Zelfs in de voorbereiding moet ik alweer toegeven. Dat doet pijn en het afzeggen lijkt mij te achtervolgen.
Het Altai gebergte en de Gobi woestijn in Mongolië moeten nog even op mijn komst wachten en ‘Sjanghai mon amour.’. Ik ben graag eigenwijs, want dat is een goeie eigenschap, maar ergens moet je begrijpen, dat je moet overstappen op plan B om plannen te laten slagen.
Dit is een reis met een missie, niet met een bestemming. Ik kan dus ook in een cirkel reizen, waarbij ik gewoon op eigen kracht weer terugkom en niet bankroet ben.
De missie is een psychologische barrière overwinnen, die in staat tussen mijn ratio en mijn verbeelding. Door afstand te nemen omcirkel ik mijn falen en door dichtbij mezelf te blijven vervul ik mijn missie. Ik slaag dus niet door eigenwijs te zijn, maar juist door toe te geven.
Ik ben blij, dat ik mensen ken, die dingen tegen me zeggen, maar ik ben ook blij, dat ik er naar luister, want ik ben momenteel ook in staat om die grenzen niet te respecteren.
Ik proef, zoals iedereen die dit leest, een hoog zelfdestructief gehalte.
Het motorrijden is op zich al de belichaming van de zoektocht naar de grens.
Waar houdt mijn leven op? Wat wil ik daarmee bewijzen? Maar vooral: ‘ Waar begint het weer?”.
Op deze manier wordt dit een heel bijzonder reisverslag... ;-)
Ik moet juist niet op zoek gaan naar die grenzen om ze te vinden. Laat ik mijn reis heel voor de handliggend maken om er iets van te leren. Over mezelf.
Zondag 17 juli 2011,
Na beraad en goed doordenken lijkt het mij een betere beslissing toch maar een vliegticket naar Jakarta te bestellen. Ik heb werkelijk geen idee wat ik daar te zoeken heb, maar het zal vast erg mooi zijn op die eilandjes. Jakarta ligt op het eiland Java.
Ik moet maar eens gaan uitzoeken wat daar de moeite waard is. Het is in elk geval betaalbaar.
Als ik thuis kom heb ik dan zowaar ook nog mijn motorfiets in de schuur staan, die geheel ongeschonden nog goed is voor de volgende 50.000 asfaltkilometers tussen de files van de randstad door. Best handig als je plannen hebt.
Ik hoop maar, dat ik maandag kosteloos mijn visa aanvraag voor een Trans Siberië pakket kan omzetten in een visum aanvraag voor Indonesië.
Vrijdag 15 juli 2011,
Vandaag dus inderdaad een paar spuiten in mijn arm gekregen en meteen door gereden naar Amsterdam voor de visa aanvraag. Alles verliep zonder problemen. Ik moet alleen niet worden gebeten door een dier, zoals hond of wolf, want de rabies injecties waren € 160,- extra. Verder ben ik ook ingeënt tegen exotische teken en knokkel koorts. Mijn bovenarmen geven me het gevoel alsof er iemand hard op heeft staan beuken en ik ben toch wat vroeger naar bed gegaan vandaag.
Ik las op het MotorForum, dat ik toch nieuwe banden nodig heb, de zogenaamde Heidenau K60, een soort hybride tussen cross- en asfalt banden. Met mijn huidige asfaltbanden is de rit niet te doen.
Ook vandaag ontvangen:
Hoi Wico,
Jottem de Pottem heeft gereageerd op je bericht.
Jottem schreef:
'Helaas. Motoren zijn verboden in grote steden. Voor overige gebieden: "license no problem, you pay the man". Waarschijnlijk elke dag want je hebt nu eenmaal niet die doorsnee Chinese look & feel, zal ik maar zeggen. En dat gaat flink in de papieren lopen, vrees ik. Dus hebben we maar niet gevraagd hoe het met de import/export regelingen voor je bike zit...sorry dude :( '
Dit bericht betrof het onderzoek van de twee collega’s uit het vorige bericht. Geen schijn van kans dus om met een motorfiets in China rond te scheuren.
Daarna:
Jan, die al eens de reis naar Ulaanbataar maakte:
'Voor transport vanuit Ulaanbaator heb ik afgelopen week nog kontakt gehad met een duits bedrijf dat zowel onze motoren (vorig jaar) als die van een kennis (nu) heeft vervoerd; bel met de heer Andreas Konig of met mw. Olga Haas van Pan Europa ( http://www.pan-europa.de/...blatt_mongolei_screen.pdf); kosten terugbrengen zijn rond de € 1450,-.'
... Ik heb geen extra € 1450,-.
De vlucht naar huis vanuit Shanghai kost ook nog eens een slordige € 1200,-. Dat zou ook al spannend worden.
Bij elkaar opgeteld heb ik daar domweg het budget niet voor. Ik streef daarmee voorbij aan het doel van de reis. Het doel van de reis moet NIET zijn:
‘Maak Wico bankroet.”, maar moet WEL zijn: ‘Help Wico met de herontdekking van zichzelf.”.
Het is en blijft een reis met een missie, niet met een bestemming. Maandag ga ik meteen mijn visa aanvraag intrekken. Zelfs in de voorbereiding moet ik alweer toegeven. Dat doet pijn en het afzeggen lijkt mij te achtervolgen.
Het Altai gebergte en de Gobi woestijn in Mongolië moeten nog even op mijn komst wachten en ‘Sjanghai mon amour.’. Ik ben graag eigenwijs, want dat is een goeie eigenschap, maar ergens moet je begrijpen, dat je moet overstappen op plan B om plannen te laten slagen.
Dit is een reis met een missie, niet met een bestemming. Ik kan dus ook in een cirkel reizen, waarbij ik gewoon op eigen kracht weer terugkom en niet bankroet ben.
De missie is een psychologische barrière overwinnen, die in staat tussen mijn ratio en mijn verbeelding. Door afstand te nemen omcirkel ik mijn falen en door dichtbij mezelf te blijven vervul ik mijn missie. Ik slaag dus niet door eigenwijs te zijn, maar juist door toe te geven.
Ik ben blij, dat ik mensen ken, die dingen tegen me zeggen, maar ik ben ook blij, dat ik er naar luister, want ik ben momenteel ook in staat om die grenzen niet te respecteren.
Ik proef, zoals iedereen die dit leest, een hoog zelfdestructief gehalte.
Het motorrijden is op zich al de belichaming van de zoektocht naar de grens.
Waar houdt mijn leven op? Wat wil ik daarmee bewijzen? Maar vooral: ‘ Waar begint het weer?”.
Op deze manier wordt dit een heel bijzonder reisverslag... ;-)
Ik moet juist niet op zoek gaan naar die grenzen om ze te vinden. Laat ik mijn reis heel voor de handliggend maken om er iets van te leren. Over mezelf.
Zondag 17 juli 2011,
Na beraad en goed doordenken lijkt het mij een betere beslissing toch maar een vliegticket naar Jakarta te bestellen. Ik heb werkelijk geen idee wat ik daar te zoeken heb, maar het zal vast erg mooi zijn op die eilandjes. Jakarta ligt op het eiland Java.
Ik moet maar eens gaan uitzoeken wat daar de moeite waard is. Het is in elk geval betaalbaar.
Als ik thuis kom heb ik dan zowaar ook nog mijn motorfiets in de schuur staan, die geheel ongeschonden nog goed is voor de volgende 50.000 asfaltkilometers tussen de files van de randstad door. Best handig als je plannen hebt.
Ik hoop maar, dat ik maandag kosteloos mijn visa aanvraag voor een Trans Siberië pakket kan omzetten in een visum aanvraag voor Indonesië.
-
19 Juli 2011 - 05:27
Yvonne:
Wat een wijsheid in enkele dagen. Goed besluit Wico! Nepal schijnt ook erg mooi te zijn. -
19 Juli 2011 - 13:40
Rob:
ingeënt tegen knokkelkoorts? da's best knap, gezien het feit dat daar geen vaccin tegen bestaat
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
